"Inte hämnd, utan minnet ropar offren" Inskriptionen på minnesmärket över offren för ukrainska nationalister på kyrkogården Rakowicki i Krakow. Mellan 1943 och 1945 mördade ukrainska nationalister mellan 80 000 och 120 000 polacker i Volyn och östra Małopolska. År 1942 började Organisationen av Ukrainska Nationalister som hade funnits sedan mellankrigstiden att bilda beväpnade enheter som senare kallades den Ukrainska Insurrektionsarmén. Redan i slutet av 1942 blev den polska befolkningen bosatt öster om floden San, särskilt i det tidigare vojvodskapet Volyn, ett av deras mål för attacker. I februari 1943, under en konferens för OUN, togs beslutet att avlägsna icke-ukrainsk befolkning från områden som de ukrainska nationalisterna ansåg vara ukrainska. I praktiken var deras handlingar riktade mot den polska befolkningen som bodde öster om floden San. Den initiala pressen kombinerad med skrämsel och de första morden på den polska befolkningen, särskilt landsbygdsbefolkningen, utvecklades från början av 1943 till systematiska utrotande handlingar. De drabbade framför allt Volyn - med en kulmen år 1943 - och delar av östra Małopolska, där särskild intensitet av anti-Polska handlingar inträffade året därpå. Fysisk eliminering skulle rensa områdena på det forna polska sydöstra Kresy från den polska närvaron. Källa: Institutet för Nationens Minne

80-årsdagen av massakern i Volhynien

„Nie o zemstę, lecz o pamięć wołają ofiary” 

Napis na pomniku ofiar ukraińskich nacjonalistów na krakowskim cmentarzu Rakowickim. 

W latach 1943–1945 na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej ukraińscy nacjonaliści wymordowali od 80 do 120 tys. Polaków. W 1942 r. działająca od dwudziestolecia międzywojennego Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów rozpoczęła formowanie oddziałów zbrojnych nazwanych później Ukraińską Powstańczą Armią. Już od końca 1942 r. jednym z celów jej ataków stała się ludność polska zamieszkująca przedwojenne polskie Kresy – przede wszystkim dawne województwo wołyńskie. W lutym 1943 r. w czasie Konferencji OUN podjęto decyzję o usunięciu ludności nie-ukraińskiej z terenów uznawanych przez ukraińskich nacjonalistów za ziemie ukraińskie. W praktyce ostrze ich działań wymierzone zostało przeciwko ludności polskiej zamieszkującej tereny na wschód od Sanu. Początkowa presja połączona z zastraszeniem i pierwszymi morderstwami na polskiej ludności, zwłaszcza wiejskiej, od początku 1943 r. przerodziła się w systematyczne działania eksterminacyjne. Ogarnęły one przede wszystkim Wołyń – z punktem kulminacyjnym w 1943 r. – oraz część wschodniej Małopolski, gdzie do szczególnego nasilenia antypolskich działań doszło rok później. Fizyczna eliminacja miała oczyścić tereny przedwojennych polskich Kresów południowo-wschodnich z pierwiastka polskiego. 

Źródło: Instytut Pamięci Narodowej

Tu znajdują się posty, które nie były przypisane do żadnej grupy 

Här finns inlägg som inte har tilldelats någon grupp.

ccFOUND Arkiv

ccFOUND Archiwum 

„Nie o zemstę, lecz o pamięć wołają ofiary”

Napis na pomniku ofiar ukraińskich nacjonalistów na krakowskim cmentarzu Rakowickim.

W latach 1943–1945 na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej ukraińscy nacjonaliści wymordowali od 80 do 120 tys. Polaków. W 1942 r. działająca od dwudziestolecia międzywojennego Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów rozpoczęła formowanie oddziałów zbrojnych nazwanych później Ukraińską Powstańczą Armią. Już od końca 1942 r. jednym z celów jej ataków stała się ludność polska zamieszkująca przedwojenne polskie Kresy – przede wszystkim dawne województwo wołyńskie. W lutym 1943 r. w czasie Konferencji OUN podjęto decyzję o usunięciu ludności nie-ukraińskiej z terenów uznawanych przez ukraińskich nacjonalistów za ziemie ukraińskie. W praktyce ostrze ich działań wymierzone zostało przeciwko ludności polskiej zamieszkującej tereny na wschód od Sanu. Początkowa presja połączona z zastraszeniem i pierwszymi morderstwami na polskiej ludności, zwłaszcza wiejskiej, od początku 1943 r. przerodziła się w systematyczne działania eksterminacyjne. Ogarnęły one przede wszystkim Wołyń – z punktem kulminacyjnym w 1943 r. – oraz część wschodniej Małopolski, gdzie do szczególnego nasilenia antypolskich działań doszło rok później. Fizyczna eliminacja miała oczyścić tereny przedwojennych polskich Kresów południowo-wschodnich z pierwiastka polskiego.

Źródło: Instytut Pamięci Narodowej