Il modo più comune di separarsi dalla vita in Giappone è gettarsi sotto un treno. Nel 2009, i treni a Tokyo e dintorni hanno subito 35.300 ritardi solo a causa di tentativi di suicidio, riusciti o meno. Le compagnie ferroviarie quindi richiedono alle famiglie dei suicidi in media 75.000 dollari di risarcimento per interrompere la circolazione dei treni e pulire i binari. Anche i proprietari di case o appartamenti in cui qualcuno si è tolto la vita, sempre più spesso chiedono un risarcimento alla famiglia del suicida. Affermano che nessuno vuole affittare o comprare una proprietà del genere. Cosa pensate di una legge del genere e di tali richieste? È destinata a ridurre il numero di suicidi? O è solo un ulteriore colpo inflitto ai familiari di chi ha perso la vita?

Cosa pensate del fatto che in Giappone i parenti di coloro che si sono gettati sotto il treno ricevano una multa?

<p>Najczęściej wybieranym sposobem rozstania się z życiem w Japonii jest rzucenie się pod pociąg. W 2009 roku pociągi w Tokio i okolicach miały 35 300 spóźnień wyłącznie z powodu prób samobójczych, udanych lub nie. Linie kolejowe pobierają więc od rodzin samobójców średnio 75 tysięcy dolarów odszkodowania za przerwę w kursowaniu pociągów i oczyszczenie torów.  Również właściciele domów czy mieszkań, w których ktoś odebrał sobie życie, coraz częściej domagają się od rodziny samobójcy odszkodowania. Twierdzą, że nikt nie chce wynająć ani kupić takiej nieruchomości.   </p>

<p>Co sądzicie o takim prawie i takich roszczeniach? Czy to ma zmniejszyć liczbę samobójstw? Czy nie jest to dodatkowy cios wymierzony w bliskich osoby, która odebrała sobie życie?</p>


Tu znajdują się posty, które nie były przypisane do żadnej grupy 

Ecco i post che non erano stati assegnati a nessun gruppo.

ccFOUND Archivio

ccFOUND Archiwum 

Najczęściej wybieranym sposobem rozstania się z życiem w Japonii jest rzucenie się pod pociąg. W 2009 roku pociągi w Tokio i okolicach miały 35 300 spóźnień wyłącznie z powodu prób samobójczych, udanych lub nie. Linie kolejowe pobierają więc od rodzin samobójców średnio 75 tysięcy dolarów odszkodowania za przerwę w kursowaniu pociągów i oczyszczenie torów. Również właściciele domów czy mieszkań, w których ktoś odebrał sobie życie, coraz częściej domagają się od rodziny samobójcy odszkodowania. Twierdzą, że nikt nie chce wynająć ani kupić takiej nieruchomości.

Co sądzicie o takim prawie i takich roszczeniach? Czy to ma zmniejszyć liczbę samobójstw? Czy nie jest to dodatkowy cios wymierzony w bliskich osoby, która odebrała sobie życie?