In Japan, emphasis is placed on each person being a part of society like a cog in a machine, learning social awareness and a collective approach to the world. In the 1990s, the Hikikomori syndrome, a Japanese virus of loneliness, emerged in Japan. Over 1 million Japanese suffer from it, mainly individuals between the ages of 15 and 35. Young people escape from social life, shut themselves in four walls, and give up real contact with others, often immersed in virtual reality. They go to school and come back and lock themselves in their room, sometimes not even leaving to go to the bathroom, meeting their needs in a container. They avoid contact even with their family members, with their mother leaving food outside their door. The social withdrawal disorder exists in many other countries around the world, but in Japan, this percentage is the highest. This is due to Japanese culture, where from a young age, society is subjected to immense pressure and competition among students. It is not enough to just go to school, but one must also attend additional classes, develop new skills, constantly do more and better. Under pressure from family and school, peers, and teachers, the need for escape and isolation arises in some individuals. This is driven by fear of non-acceptance and fear of failure.

Hikikomori - prisoners by choice.

<p>W Japonii kładzie się nacisk na to,aby każdy człowiek był częścią społeczeństwa jak trybik w maszynie,uczy się świadomości społecznej oraz kolektywnego podejścia do świata.W latach 90-tych w Japonii pojawił się syndrom Hikikomori,japoński wirus samotności.Cierpi na niego ponad 1 min Japończyków,głównie osoby pomiędzy 15 a 35 rokiem życia.Młodzi ludzie uciekają od życia społecznego,zamykają się w 4 ścianach i rezygnują z realnych kontaktów z innymi,często zanurzeni w wirtualnej rzeczywistości.Chodzą do szkoły a po powrocie zamykają się w swoim pokoju a czasami nie wychodzą nawet do toalety załatwiając swoje potrzeby do jakiegoś pojemnika.Nie chcąc kontaktów nawet z członkami swojej rodziny, jedzenie matka zostawia pod drzwiami.Schorzenie wycofania społecznego istnieje w wielu innych krajach na świecie ale w Japonii ten odsetek jest największy.Wynika to z japońskiej kultury,gdzie od najmłodszych lat społeczeństwo jest poddawane ogromnej presji i rywalizacji pomiędzy uczniami.Nie wystarczy tylko chodzić do szkoły ale trzeba także uczęszczać na dodatkowe zajęcia,rozwijać coraz to nowsze umiejętności,stale robić coś więcej i lepiej.Będąc pod presją ze strony rodziny i szkoły,rówieśników i nauczycieli u niektórych rodzi się potrzeba ucieczki i izolacji.Skłania ich do tego lęk przed brakiem akceptacji oraz strach przed porażką.</p>


Tu znajdują się posty, które nie były przypisane do żadnej grupy 

Here are the posts that were not assigned to any group.

ccFOUND Archive

ccFOUND Archiwum 

W Japonii kładzie się nacisk na to,aby każdy człowiek był częścią społeczeństwa jak trybik w maszynie,uczy się świadomości społecznej oraz kolektywnego podejścia do świata.W latach 90-tych w Japonii pojawił się syndrom Hikikomori,japoński wirus samotności.Cierpi na niego ponad 1 min Japończyków,głównie osoby pomiędzy 15 a 35 rokiem życia.Młodzi ludzie uciekają od życia społecznego,zamykają się w 4 ścianach i rezygnują z realnych kontaktów z innymi,często zanurzeni w wirtualnej rzeczywistości.Chodzą do szkoły a po powrocie zamykają się w swoim pokoju a czasami nie wychodzą nawet do toalety załatwiając swoje potrzeby do jakiegoś pojemnika.Nie chcąc kontaktów nawet z członkami swojej rodziny, jedzenie matka zostawia pod drzwiami.Schorzenie wycofania społecznego istnieje w wielu innych krajach na świecie ale w Japonii ten odsetek jest największy.Wynika to z japońskiej kultury,gdzie od najmłodszych lat społeczeństwo jest poddawane ogromnej presji i rywalizacji pomiędzy uczniami.Nie wystarczy tylko chodzić do szkoły ale trzeba także uczęszczać na dodatkowe zajęcia,rozwijać coraz to nowsze umiejętności,stale robić coś więcej i lepiej.Będąc pod presją ze strony rodziny i szkoły,rówieśników i nauczycieli u niektórych rodzi się potrzeba ucieczki i izolacji.Skłania ich do tego lęk przed brakiem akceptacji oraz strach przed porażką.