Przed pojawieniem się komputerów i elektronicznych platform giełdowych parkiety giełdowe były miejscem, gdzie odbywały się transakcje na rynkach finansowych. Handel na parkietach giełdowych opierał się na fizycznym spotkaniu i interakcjach między maklerami, brokerami, a także klientami. Poniżej znajdują się niektóre z głównych metod i praktyk, które były stosowane na tradycyjnych parkietach giełdowych:

Open Outcry (Głosowy Handel): Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów parkietów giełdowych było wykorzystanie metody znanej jako "open outcry" lub "głosowy handel". Maklerzy i traderzy, ubrani w charakterystyczne stroje, stawali na parkiecie giełdowym i używali określonych gestów i krzyków, aby komunikować się ze sobą i zawierać transakcje. Każda giełda miała swoje unikalne gesty i zwroty, które były używane w celu przekazywania informacji o cenach i ilościach.

Zespoły Brokerów (Brokerage Rings): Na niektórych giełdach parkietowych istniały specjalne zespoły brokerów, którzy specjalizowali się w określonych instrumentach finansowych. Ci brokerzy mieli lepszy dostęp do informacji o rynku i byli odpowiedzialni za ułatwianie transakcji między innymi maklerami.

Notowania na Tablicach (Trading Posts): Na parkietach giełdowych znajdowały się tablice lub ekrany, na których wyświetlane były bieżące notowania cenowe i ilości transakcji. Maklerzy mogli śledzić te informacje, aby podejmować decyzje inwestycyjne.

Specialists (Specjaliści): Na niektórych giełdach istnieli specjaliści (market makers), którzy byli odpowiedzialni za utrzymanie płynności rynku dla określonych instrumentów finansowych. Specjaliści mieli obowiązek wykonywania transakcji na tych instrumentach i zapewniania konkurencyjnych cen kupna i sprzedaży.

Telefony komórkowe i faksy: Choć to nie były komputery, to jednak telefony komórkowe i faksy były stosowane w celu przekazywania informacji i zleceń między maklerami i klientami na parkietach giełdowych.

Handel na papierze: Transakcje były często rejestrowane na papierze w formie zleceń i potwierdzeń, a niektóre z nich musiały być dostarczone fizycznie do odpowiednich biur maklerskich i giełd.

Kartańce i Dźwignie: Maklerzy mogli używać kartańców (plastikowe kule z numerami) oraz dźwigni, aby sygnalizować zlecenia kupna lub sprzedaży.

Przekazywanie Pisma i Różnych Dokumentów: Ważne dokumenty, takie jak umowy i potwierdzenia transakcji, były dostarczane fizycznie między stronami za pomocą kurierów lub dostawców.

W miarę jak technologia komputerowa rozwijała się i ewoluowała, tradycyjne parkiety giełdowe zaczęły ustępować miejsca elektronicznym platformom giełdowym, które umożliwiają szybsze i bardziej zautomatyzowane zawieranie transakcji. Dzięki temu zmienił się sposób, w jaki odbywa się handel na rynkach finansowych, choć niektóre parkiety giełdowe nadal istnieją i są używane, choć w znacznie mniejszym zakresie niż dawniej.

Bilgisayarlar öncesinde Borsa işlem salonlarında hangi yöntemler kullanıldı?