27. 08 "Çoğu insan 25 yaşında ölür, sadece cenazeyi yetmişine kadar beklerler"

1/3
Amerikanlardan bir insanın 💵, Benjamin Franklin'in sözü.

Kendi işleyişimde yerleşmiş miyim? Gençlik dönemini bitirip olgun hayata adım attığımda, pratikte yavaş yavaş mı ölüyüm?

Çalışmaya başladığımda hayat mı başladı? 
Neden şikayetler? Vejetasyon?

Hareket ediyor muyum, yoksa sadece bu zamanı ölüme kadar geçirmeye mi çalışıyorum?

İnsanları zombi gibi yaşayanlar olarak mı görüyorum? Onların ♥, kafalarında, düşüncelerinde, hayallerinde, arzularında, iyiliği arayışında, sevmek istemelerinde ve iyi, güzel ve olağanüstü biri olma çabalarında neler oluyor?

Uyanmak istiyor muyum?

Dur📸
Hayatıma bakacağım ve nerede zombi pozisyonunu kabul ettiğimi veya doğrudan ona doğru gittiğimi kontrol edeceğim. Uyan! Eğer zombi yaklaşıyorsa hareket edeceğim, yakalanmayacağım.

Bu hafta planladıklarıma bakacağım ve burada harika bir şey yoksa veya kötüyle çılgınca bir savaş başlatma niyeti yoksa ben bir zombiyim.

Hayatta gerçekten yaşamak için bu önemli!

*Sözler daha az veya daha çok Adam Szustak OP'nin “Sabah Kahvesi Öncesi Panda-Felsefi-Gülünç-Film Günlüğü” kitabından alınmıştır.

Otomatik yazıyor: Günlüğü okurken, hayatımızın sadece kıyıdan kıyıya sürüklenmek, olaylara ve insanlara tembelce çarpmak değil, gerçek bir patlama, 🌋 iyilik ve kurtuluşa götüren anlam olmasını sağlamak için her şeyi yapalım.

2/3
İş açısından:
Birine ne istediğini gösterdiğinde, bunu elde etmek için gökyüzünü ve yeri hareket ettirecektir*.

"İş dünyasında nasıl hayatta kalınır ve başarıya ulaşılır" Frank Bettger

3/3
Psikolojik olarak

Düşüneceğim:
İyiliği fark etme ve ifade etme gerçeği, daha iyi bir ruh hali, daha yüksek özsaygı, yaşamın anlamını güçlendirme ve sosyal bağlar kurma isteği ile ilişkilidir.

- Piotr Kwiatek'in "Tanrı'yı sev ve mutlu olmaktan korkma" kitabından