"Ölülerin adalet istemesi değil, hatıra istemesi söz konusudur." "Kraków Rakowicki mezarlığındaki Ukraynalı milliyetçilerin kurbanlarının anıtında yazılmıştır." 1943-1945 yılları arasında Volhinya ve Doğu Małopolska'da Ukraynalı milliyetçiler, 80 ila 120 bin Polonyalıyı katletti. 1942'de, İkinci Dünya Savaşı'ndan önce faaliyet gösteren Ukrayna Milliyetçi Örgütü, daha sonra Ukrayna İsyan Ordusu olarak adlandırılan askeri birimler oluşturmaya başladı. 1942'nin sonlarından itibaren saldırılarının hedeflerinden biri, önceden Polonya sınırları içinde bulunan Polonyalı halk oldu - özellikle eski Volhinya voyvodalığı. OUN Konferansı sırasında Şubat 1943'te, Ukraynalı milliyetçiler tarafından Ukrayna toprakları olarak kabul edilen bölgelerden Ukrayna olmayan nüfusun uzaklaştırılması kararı alındı. Pratikte, saldırılarının bıçağı, San Nehri'nin doğusunda yerleşik Polonyalı halka yönelikti. İlk baskılar, özellikle köy halkı üzerindeki caydırıcılık ve ilk cinayetlerle başlayan, 1943'ün başından itibaren sistematik bir yok etme eylemine dönüştü. Özellikle Volhinya - 1943'te doruğa ulaşan - ve doğu Małopolska'nın bir kısmını kapsayan bu eylemler bir yıl sonra özellikle Polonya aleyhinde yoğunlaştı. Fiziksel yok edilme, eski Polonya sınırları içindeki güneydoğu Kresy'yi Polonyalı unsurundan temizlemeyi amaçlamaktadır." Kaynak: Ulusal Bellek Enstitüsü

80. yıldönümü Volhinya Katliamı.

„Nie o zemstę, lecz o pamięć wołają ofiary” 

Napis na pomniku ofiar ukraińskich nacjonalistów na krakowskim cmentarzu Rakowickim. 

W latach 1943–1945 na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej ukraińscy nacjonaliści wymordowali od 80 do 120 tys. Polaków. W 1942 r. działająca od dwudziestolecia międzywojennego Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów rozpoczęła formowanie oddziałów zbrojnych nazwanych później Ukraińską Powstańczą Armią. Już od końca 1942 r. jednym z celów jej ataków stała się ludność polska zamieszkująca przedwojenne polskie Kresy – przede wszystkim dawne województwo wołyńskie. W lutym 1943 r. w czasie Konferencji OUN podjęto decyzję o usunięciu ludności nie-ukraińskiej z terenów uznawanych przez ukraińskich nacjonalistów za ziemie ukraińskie. W praktyce ostrze ich działań wymierzone zostało przeciwko ludności polskiej zamieszkującej tereny na wschód od Sanu. Początkowa presja połączona z zastraszeniem i pierwszymi morderstwami na polskiej ludności, zwłaszcza wiejskiej, od początku 1943 r. przerodziła się w systematyczne działania eksterminacyjne. Ogarnęły one przede wszystkim Wołyń – z punktem kulminacyjnym w 1943 r. – oraz część wschodniej Małopolski, gdzie do szczególnego nasilenia antypolskich działań doszło rok później. Fizyczna eliminacja miała oczyścić tereny przedwojennych polskich Kresów południowo-wschodnich z pierwiastka polskiego. 

Źródło: Instytut Pamięci Narodowej

Tu znajdują się posty, które nie były przypisane do żadnej grupy 

Burada hiçbir gruba atanmamış olan gönderiler bulunmaktadır.

ccFOUND Arşiv

ccFOUND Archiwum 

„Nie o zemstę, lecz o pamięć wołają ofiary”

Napis na pomniku ofiar ukraińskich nacjonalistów na krakowskim cmentarzu Rakowickim.

W latach 1943–1945 na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej ukraińscy nacjonaliści wymordowali od 80 do 120 tys. Polaków. W 1942 r. działająca od dwudziestolecia międzywojennego Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów rozpoczęła formowanie oddziałów zbrojnych nazwanych później Ukraińską Powstańczą Armią. Już od końca 1942 r. jednym z celów jej ataków stała się ludność polska zamieszkująca przedwojenne polskie Kresy – przede wszystkim dawne województwo wołyńskie. W lutym 1943 r. w czasie Konferencji OUN podjęto decyzję o usunięciu ludności nie-ukraińskiej z terenów uznawanych przez ukraińskich nacjonalistów za ziemie ukraińskie. W praktyce ostrze ich działań wymierzone zostało przeciwko ludności polskiej zamieszkującej tereny na wschód od Sanu. Początkowa presja połączona z zastraszeniem i pierwszymi morderstwami na polskiej ludności, zwłaszcza wiejskiej, od początku 1943 r. przerodziła się w systematyczne działania eksterminacyjne. Ogarnęły one przede wszystkim Wołyń – z punktem kulminacyjnym w 1943 r. – oraz część wschodniej Małopolski, gdzie do szczególnego nasilenia antypolskich działań doszło rok później. Fizyczna eliminacja miała oczyścić tereny przedwojennych polskich Kresów południowo-wschodnich z pierwiastka polskiego.

Źródło: Instytut Pamięci Narodowej