Rzucam pomysły choć zazwyczaj sprawa jest skomplikowana

Fajnie byłoby zrozumieć co doprowadziło do takiego stanu i zobaczyć czy da się coś robić inaczej lub odkręcić lub naprawić. Czy to było jakieś wydarzenie które trzeba naprawić. Czy też to może kwestia codziennych nawyków które czasem w uzasadniony sposób powstały np. przez trudniejszy okres w życiu np. przez większe obciążenie relacji (typu małe dzieci, opieka na chorym członkiem rodziny) więc było mniej czasu i cierpliwości.
W związku długotermionowym wg mnie cześć rzeczy albo uda się wypracować i jest dobre, ale zawsze cześć rzeczy i niedopasowań pozostanie i będzie się nawarstwiać jeśli świadomie sie tym nie zajmiemy. Jest to trudno ale warto obserwować i identyfikować takie schematy czy wzajemne ‘nakręcanie się’ (które czasem wynika z naszej osobistej historii). Jeśli mamy taki schemat to musimy poszukać aleternatywnych zachowań.
Psychoterapia par może czasem pomóc też w identyfikowaniu powyższych. Ma to duży potencał a jednocześnie przestrzegam przez całą rzeszą psychoterapeutów którzy szkodzą. Warto dać szansę ale patrzeć czy to pomaga czy nie. Wg nie powinno was to budować a nie dołować. Czasem indywidualne psychoterapia pomoże też przepracować źródłą problemów po jednej stronie (tak samo przestrzegam przed tymi niekompentnymi, osobiście szczególnie odradzam terapię psychodynamiczną)
Jest prosty model analizy transakcyjnej (dorosły, rodzic, dziecko) - może zainspiruje - szukamy takich zmian żeby rozmawiać z drugą stroną z pozycji dorosłego i nie dawać się z tego wybić.
Fajna ksiażke o 5 jezykach miłości pokazująca że dla każdego czym innymi może być koncepcja kochania i bycia kochanym
Sprawdzenia czy da się przywrócić ciekawość tej drugiej osoby. Po jakimś czasie zakłądamy że już wszystko wiemy o tej drugiej stronie, mamy dużo projekcji, dopowiadamy, nie słuchamjy. To zabija bliskość. Ciekawość wspiera bliskość.

Co zrobić by po latach małżeństtwa ponownie poczuć, że Wam na Sobie zależy?