Tak.

Moje doświadczenia można podsumować tak:

Przy podejmowaniu ryzyka, należy ZAWSZE pilnować i pamiętać o granicy bezpieczeństwa.

Ludzie często mylą przekraczanie granicy ryzyka, z przekraczaniem granicy bezpieczeństwa, a ta często jest jednoznaczna z granicą życia i śmierci.

Tutaj często przydaje nam się zasada optimum pareto oraz prawo malejącej użyteczności krańcowej.

Kilka moich doświadczeń i zobrazowań:

Jeżdżenie motocyklem z prędkością ponad 200 km/h w celu podniesienia doświadczenia za kierownicą.
a) w przypadku dróg publicznych (szczególnie niebędących autostradą/drogą szybkiego ruchu), dawno przekraczamy granicę ryzyka i jest do dla mnie bardziej jednoznaczne z przekraczaniem granicy bezpieczeństwa. Mamy tu bardzo wysoki współczynnik ryzyka oraz bezpieczeństwa, a w przypadku nieprzewidzianego zdarzenia na drodze czeka nas z dużą dozą prawdopodobieństwa śmierć lub kalectwo.
b) w przypadku toru wyścigowego — tak, zbliżamy się do granic ryzyka, ocieramy się o granice bezpieczeństwa, jednak ograniczamy niebezpieczeństwa zewnętrzne w postaci innych laików na drodze, mamy warunki przeznaczone do tego typu jazdy oraz zaplecze, które w razie W jest na miejscu i może nam pomóc. W tym przypadku ryzyko nam odrobine maleje, ale o wiele bardziej rośnie nam współczynnik bezpieczeństwa. Ew wypadek na torze, prędzej skończy się kontuzją lub jakimś uszczerbkiem na zdrowiu niż śmiercią.
Wchodzenie do pożaru.
a) wbieganie w ciuchach z ulicy do płonącego budynku, z automatu przekracza wszelkie granice ryzyka oraz bardzo daleko wychodzi poza granice bezpieczeństwa. Współczynnik ryzyka i bezpieczeństwa jest mocno przekroczony i daje nam bardzo niewielkie szanse na przeżycie czegoś takiego bez powikłań.
b) wchodzenie do pożaru w odpowiednim ekwipunku strażackim wciąż jest ryzykowne, ale:
-ubranie specjalne + hełm mocno obniża nasze szanse na poparzenie się
-maska i butla z powietrzem chronią nas przed uduszeniem,
-kamera termowizyjna pozwala widzieć przez dym,
- osobista wiedza i przeszkolenie dot. mechaniki rozwoju pożaru oraz wąż z wodą i kolega za plecami pozwala nam na przewidywanie i odpowiednie reagowanie na rozwijającą się sytuację
W efekcie jest to wciąż ryzykowne, ale skumulowanie pewnych zmiennych, na które mamy wpływ, sprawia, że granica bezpieczeństwa jest dużo dużo niżej niż w podpunkcie a.

Możemy to skwitować tak, że można robić ‘głupie’ rzeczy, byleby odpowiedzialnie.

Czy uważasz, że podejmowanie ryzyka jest ważne w życiu? Jakie są Twoje doświadczenia związane z podejmowaniem ryzyka i jakie były ich konsekwencje?