To zależy od sytuacji rodziny oraz tego, czy przynajmniej jedno z rodziców zamierza się mocno zaangażować w edukację domową, ponieważ ten rodzaj nauki wymaga dużej samodyscypliny od dziecka, a mało który uczeń ma tę cechę wrodzoną. Nie chodzi przecież o to, by się lenić przez cztery miesiące, a później próbować wchłonąć całą potrzebną wiedzę w dwa tygodnie.

Osobiście ze względu na bezpośredni kontakt z innymi dziećmi podczas edukacji tradycyjnej skłaniałabym się raczej ku tej opcji. Chyba że dziecko ma problemy z funkcjonowaniem w grupie lub w okolicy nie ma szkół, w których mogłoby się rozwijać, wtedy jedyną alternatywą jest edukacja domowa, ewentualnie online tak jak odbywa się to w Szkole w Chmurze. Są przecież dzieci tak zdolne, że grzechem byłoby nie rozwijać ich umiejętności, a w zwykłej szkole po prostu się nudzą. Czytałam ostatnio artykuł, którego bohaterka uczyła się w domu około cztery godziny dziennie, a resztę dnia przeznaczała na przygotowania do ważnych dla niej zawodów. Gdyby chodziła do zwykłej szkoły na 7-8 godzin plus czas na dojazdy, nie byłaby w stanie tego połączyć.

Edukacja w szkołach kładzie nacisk na tak wiele przedmiotów, że w efekcie tylko uczniowie z najlepszą pamięcią mają równie dobre oceny ze wszystkiego. Paradoksalnie to właśnie oni na koniec szkoły miewają największe problemy z określeniem, czym zająć się w przyszłości. Podczas edukacji zdalnej czy domowej można moim zdaniem bardziej elastycznie się rozwijać, ale mimo wszystko nie każda szkoła daje taką możliwość. Poza tym szkoły stacjonarne mogą mieć ofertę zajęć dodatkowych skierowanych wyłącznie do swoich uczniów, co automatycznie wykluczy z uczestnictwa w nich dzieci korzystające z edukacji domowej.

Rozwiązanie tego dylematu trzeba dostosować do potrzeb dziecka, a nie na siłę wtłaczać je w ten czy inny „system”, bo nam się wydaje, że tak będzie dobrze. Jeśli rodzic ma czas i cierpliwość, by pilnować jego postępów w nauce podczas edukacji domowej, a jednocześnie zadba o kontakty z rówieśnikami na dodatkowych zajęciach czy w grupach rówieśniczych, to może być ciekawa alternatywa. Ale na pewno nie nadaje się ona dla tych, którzy chcą zostawić kwestię nauki na głowie dziecka, a sami zająć się swoimi sprawami. A już absolutnie nie wolno ignorować tego, że dziecko (a zwłaszcza nastolatek) potrzebuje kontaktów z innymi dziećmi, bo zamknięcie go w domu może mieć fatalne konsekwencje na przyszłość.

Edukacja dzieci domowa czy szkolna?