Osobiście czuję się szczęśliwa, ale nie zawsze tak było. W dzieciństwie czułam się nierozumiana przez rówieśników i dopiero z czasem dojrzałam do tego, by się tym tak nie przejmować. Obecnie mam rodzinę, dzieci i miłość wokół siebie, a to bardzo dobra podstawa do tego, by czuć się szczęśliwym. Ale wiem, że ilu ludzi, tyle opinii na temat źródeł szczęścia.

Przykładowo jednego człowieka uszczęśliwia realizacja celów, które sobie postawił, innego udane relacje z ludźmi i życie rodzinne, a jeszcze innego gromadzenie wspomnień, np. podczas licznych podróży. A ktoś, kto doświadczył poważnej choroby, będzie się cieszył po prostu brakiem bólu i odzyskaniem zdrowia.

Jednak najczęściej odczuwamy radość i szczęście, gdy zachowana jest równowaga między różnymi sferami życia – fizyczną, psychiczną i duchową. Gdy jedna z nich niedomaga, subiektywne poczucie szczęścia spada.

Musimy dbać o zaspokojenie potrzeb w każdej z tych sfer. Wizyty u najlepszego psychologa nie poprawią naszego samopoczucia, jeśli coś nas boli. I odwrotnie, osoba wysportowana, ale doświadczająca samotności lub toksycznych relacji, nie będzie czuła się szczęśliwa. Nawet bogaci ludzie czasem popełniają samobójstwa, ponieważ uznają, że osiągnęli już wszystko i nie mają po co dalej żyć.

Każdy człowiek, który nie czuje w codziennym życiu radości, powinien najpierw odpowiedzieć sobie na pytanie, w której sferze są największe problemy lub braki, a następnie podjąć konkretne kroki, aby zmienić tę sytuację. Nie należy stawiać sobie zbyt wielu celów, bo skończy się jak z postanowieniami noworocznymi, czyli zniechęceniem i rezygnacją. Małymi krokami do celu – najpierw jedno wyzwanie, a potem kolejne. Już samo pokonywanie swoich słabości jest w stanie poprawić samopoczucie i dać przysłowiowego kopa do dalszego działania.

Przykład: człowiek samotny może postawić sobie za cel jedną rozmowę z sąsiadem dziennie. Następnie zapisanie się i uczęszczanie na jakieś grupowe zajęcia w swojej miejscowości. Kolejnym etapem może być zaangażowanie się w wolontariat. Dzięki temu pozna nowych ludzi, otworzy się i wyjdzie ze swojej „skorupy”, a uczucie osamotnienia znacznie się zmniejszy. W efekcie taka osoba odzyskuje chęć do życia.

Inny przykład: osoba prowadząca niezdrowy tryb życia, żyjąca w pędzie i stresie, postanawia zwolnić i zadbać o siebie. Na początek ogranicza swoje zadania do tych koniecznych, nie bierze już dodatkowych zleceń, nie wyręcza innych w ich obowiązkach. Odzyskane godziny przeznacza na przygotowywanie zdrowszych posiłków, spacery czy medytację. Po jakimś czasie wraca do dawno zapomnianego hobby, odnawia stare znajomości, czuje się lepiej fizycznie i psychicznie. Ostatnim etapem przemiany może być na przykład zmiana pracy na taką, która pozwala zachować równowagę między życiem zawodowym a osobistym lub przeprowadzka na wieś, bliżej natury. Mniejsze zarobki rekompensuje odzyskanie spokoju i równowagi połączone z poprawą stanu zdrowia.

Powyższe przykłady mają na celu pokazanie, że do odczuwania radości w życiu prowadzą różne drogi, ale warto podjąć ten wysiłek. Przede wszystkim powinniśmy poznać siebie i swoje potrzeby, żeby tak kierować własnym życiem, aby zostały w jak największym stopniu zaspokojone.

Bez tego zawsze będzie brakować w życiu tego „czegoś”, co dopełni harmonijną całość.

Czy czujesz się szczęśliwy?