440. rocznica Bitwy pod Wiedniem
Bitwa pod Wiedniem rozpoczęła się 12 września 1683 roku. Wojska austriackie i niemieckie miały rozkaz nacierać na lewe skrzydło Osmanów. Polacy przedzierali się przez Las Wiedeński, chcąc zaskoczyć wroga. Turcy nie spodziewali się ataku z tej strony i nie byli na niego przygotowani. O godzinie 18:00 do szarży ruszyła husaria, dowodzona przez hetmanów Stanisława Jabłonowskiego i Mikołaja Sieniawskiego. Pomiędzy nimi szły pułki dowodzone przez króla Jana III Sobieskiego. Turcy zawracali uciekając w popłochu. Pospieszenie wycofywał się sam Kara Mustafa, który ledwie uszedł z życiem. Pozostałe wojska sprzymierzone miały ułatwione zadanie i otoczyły obóz turecki. Zwycięstwo było pełne, a groźba zdobycia Wiednia oddalona.
Turcy stracili w bitwie około 10 tysięcy ludzi. Wojska sprzymierzone zaś 1,5 tysiąca. Armia turecka szybko wycofywała się spod Wiednia porzucając po drodze wiele uzbrojenia, wszystkie działa, a nawet zapasy.
Jan III Sobieski w bitwie pod Wiedniem pokazał ogromne zdolności dowódcze. Umiejętnie wykorzystał artylerię, która zadała przeciwnikowi znaczne straty, a dopiero później, po wyprowadzeniu wrogich wojsk go na równinę, rzucił do walki kawalerię. Rzeczpospolita uchroniła Wiedeń przed niechybnym zdobyciem przez Osmanów, a także zahamowała tureckie podboje w Europie na kolejne lata. Odsiecz wiedeńska jest tym samym jednym z najważniejszych zwycięstw polskiego oręża.
Po bitwie cesarz Leopold nie okazał szacunku królowi Janowi Sobieskiemu oraz jego synowi Jakubowi ani polskim sztandarom. Austriacy przestali polskim żołnierzom dostarczać prowiant i nie zgodzili się na pochówek poległych na terenie Wiednia wskazując Polakom cmentarze, gdzie chowani byli Turcy. Wielu Polaków było rozżalonych i oburzonych postawą Austriaków. Takie zachowanie niedawnego sojusznika sprawiło, że wielu zwykłych żołnierzy żałowało później, że do odsieczy wiedeńskiej w ogóle doszło.
Źródło: Historia DoRzeczy,
obraz: Gonzales Franciscus Casteels, Bitwa pod Wiedniem / Źródło: Wikimedia Commons
Bitwa pod Wiedniem rozpoczęła się 12 września 1683 roku. Wojska austriackie i niemieckie miały rozkaz nacierać na lewe skrzydło Osmanów. Polacy przedzierali się przez Las Wiedeński, chcąc zaskoczyć wroga. Turcy nie spodziewali się ataku z tej strony i nie byli na niego przygotowani. O godzinie 18:00 do szarży ruszyła husaria, dowodzona przez hetmanów Stanisława Jabłonowskiego i Mikołaja Sieniawskiego. Pomiędzy nimi szły pułki dowodzone przez króla Jana III Sobieskiego. Turcy zawracali uciekając w popłochu. Pospieszenie wycofywał się sam Kara Mustafa, który ledwie uszedł z życiem. Pozostałe wojska sprzymierzone miały ułatwione zadanie i otoczyły obóz turecki. Zwycięstwo było pełne, a groźba zdobycia Wiednia oddalona.
Turcy stracili w bitwie około 10 tysięcy ludzi. Wojska sprzymierzone zaś 1,5 tysiąca. Armia turecka szybko wycofywała się spod Wiednia porzucając po drodze wiele uzbrojenia, wszystkie działa, a nawet zapasy.
Jan III Sobieski w bitwie pod Wiedniem pokazał ogromne zdolności dowódcze. Umiejętnie wykorzystał artylerię, która zadała przeciwnikowi znaczne straty, a dopiero później, po wyprowadzeniu wrogich wojsk go na równinę, rzucił do walki kawalerię. Rzeczpospolita uchroniła Wiedeń przed niechybnym zdobyciem przez Osmanów, a także zahamowała tureckie podboje w Europie na kolejne lata. Odsiecz wiedeńska jest tym samym jednym z najważniejszych zwycięstw polskiego oręża.
Po bitwie cesarz Leopold nie okazał szacunku królowi Janowi Sobieskiemu oraz jego synowi Jakubowi ani polskim sztandarom. Austriacy przestali polskim żołnierzom dostarczać prowiant i nie zgodzili się na pochówek poległych na terenie Wiednia wskazując Polakom cmentarze, gdzie chowani byli Turcy. Wielu Polaków było rozżalonych i oburzonych postawą Austriaków. Takie zachowanie niedawnego sojusznika sprawiło, że wielu zwykłych żołnierzy żałowało później, że do odsieczy wiedeńskiej w ogóle doszło.
Źródło: Historia DoRzeczy,
obraz: Gonzales Franciscus Casteels, Bitwa pod Wiedniem / Źródło: Wikimedia Commons
4 użytkowników podbija to!
0 odpowiedzi