"Liefde is wanneer ik niet zonder jou kan leven... "🧐
Vandaag kwam ik zo'n zin tegen en de eerste gedachte die in mijn hoofd opkwam was: serieus???, gelooft iemand daar nog in...?
Als een man zoiets tegen mij zou zeggen, zou ik hem meteen vaarwel zeggen. Beleefd gezegd: van harte welkom, daar zijn de deuren - wijzend in de richting van de uitgang!
Ik haast me om uit te leggen waarom, wanneer en naar wie we zo'n zin richten
Ten eerste heeft liefde niets te maken met leven of niet leven zonder een bepaalde persoon (als volwassen persoon).
Als we echter zulke gevoelens in ons hebben, dan gaat het helemaal niet om die persoon waar we aan denken.
Het is een interne uitspraak van een klein kind naar een ouder, die verplicht was om aan onze verschillende behoeften te voldoen, maar om verschillende redenen deze behoeften niet kon vervullen of dit niet deed in de mate die we nodig hadden. Vandaar de verlangen naar onvoorwaardelijke liefde en het gevoel dat ik zonder deze persoon niet kan leven...
Onvoorwaardelijke liefde, zonder welke je niet kunt leven, is de primaire liefde die stroomt tussen moeder en kind, zonder welke het kleine kind inderdaad niet zal overleven.
Gedurende negen maanden in de baarmoeder is het kind volledig afhankelijk van de vrouw en als op organisch, onbewust niveau op een bepaald moment van de zwangerschap de moeder zou besluiten om het kind niet meer van voeding te voorzien (om verschillende redenen, bijvoorbeeld een genetische ziekte) verliest ze de zwangerschap, om nog maar te zwijgen van een bewuste onderbreking (ook om verschillende redenen).
Onvoorwaardelijke liefde, die op organisch niveau reikt tot de vrucht, is inderdaad onlosmakelijk tussen deze twee wezens tot op een zodanig niveau dat het kind onbewust alle ervaringen en gevoelens van de moeder als de zijne zal nemen, volgens de regel (door jou te beschermen en te ontlasten, bescherm ik mijn eigen leven), daarom zijn sommige vrouwen na de zwangerschap lichter van verschillende kwalen.
Er is geen andere zo sterke band gebaseerd op onvoorwaardelijke liefde en deze blijft ook bestaan na de geboorte van het kind. Maar met elke voorbijgaande minuut, wanneer het kind opgroeit, verzadigt deze band zich natuurlijk, en het kind, gevuld met de liefde van de moeder, heeft steeds meer de behoefte (rond het 6-7 jaar) om in de armen van de vader te stromen, wiens liefde al voorwaardelijk is (bijvoorbeeld, lof voor wat het kind goed doet, het kind aanmoedigen om nieuwe toppen te bereiken op een hoge boom). Hierdoor wordt het kind geplaatst in bepaalde structuren, kaders en orde, die het nodig zal hebben in de volwassenheid om doelen te stellen en deze vaardig te realiseren. Persoonlijke en professionele successen kunnen alleen worden behaald met een sterk hart, dat van de vader. De wereld ingaan zonder angst, met moed en zekerheid dat het een veilige plek is, dat zijn eigenschappen die het kind leert bij de vader. Vader zorgt met zijn kracht en veiligheid voor structuur, zodat het kind later zijn doelen kan realiseren en tot een goed einde kan brengen. Anders zullen er verliezen, barrières, blokkades of een gebrek aan kracht en volharding zijn om verder zichzelf te realiseren.
Als de moeder zo'n liefde niet heeft geboden, zal het kind fundamenteel niet voelen dat het geliefd, waardevol, belangrijk, gewenst is, enzovoort, het zal deze onvoorwaardelijke liefde voor zichzelf niet hebben en in de verlangen zal het deze steeds extern blijven zoeken. Met dit verlies en gebrek is het het moeilijkst, want mama is de basis, het begin. Het zou lang duren om te schrijven waar zulke mensen mee kunnen worstelen, maar citeren van een van de meest vooraanstaande psychotherapeuten (hier is het moeilijk om iets te plakken).
Als de vader ontbreekt, zijn aanwezigheid, emotionele betrokkenheid en het implementeren van voorwaardelijke liefde (om verschillende redenen), dan is het half zo erg, hier is het gemakkelijker om weer op te krabbelen met een basis (we hebben een basis, dus we kunnen een huis bouwen), maar verder in het leven zal het nodig zijn om zich in te spannen om zo'n volwassen relatie op basis van liefde te creëren. Ontwijkingen, ontsnappingen, angst voor verantwoordelijkheid en verlies van vrijheid, gebrek aan veilige, volwassen communicatie en levendige, betrokken aanwezigheid in de relatie zijn slechts enkele mogelijke varianten die zich bij zulke mensen voordoen.
Als de moeder symbolisch (met het hart) of fysiek om verschillende redenen het kind niet in de armen van de vader laat, dan, naast de hierboven genoemde
, ontstaan er verdere consequenties en deze kunnen verschillen afhankelijk van het geslacht, maar daar gaat het vandaag niet om...
Er is geen onvoorwaardelijke liefde in een volwassen partnerschap. Want onbaatzuchtige liefde en zo'n liefde zonder welke je niet kunt leven, is de liefde van een ouder voor een klein kind. Een volwassen persoon heeft deze soort liefde in de volwassenheid niet nodig van iemand van buitenaf (tenzij hij nog steeds innerlijk een kind is), omdat hij deze voor zichzelf in zich heeft.
Als hij zo'n onvoorwaardelijke liefde niet heeft gekregen, is hij in de volwassenheid verplicht om deze zelf te bieden en in het algemeen alle andere behoeften, die zijn ouders ooit niet hebben vervuld. Pas wanneer hij vol liefde voor ZICHZELF is, kan hij deze vermenigvuldigen door deze te delen met een andere persoon. Dan kunnen we spreken van liefde in een partnerschap (voorwaardelijk) zoals die opgebouwd wordt bij de vader, en niet van het gebrek eraan!
Kijk van binnen naar hoe je hiermee omgaat
Met liefde M
Vandaag kwam ik zo'n zin tegen en de eerste gedachte die in mijn hoofd opkwam was: serieus???, gelooft iemand daar nog in...?
Als een man zoiets tegen mij zou zeggen, zou ik hem meteen vaarwel zeggen. Beleefd gezegd: van harte welkom, daar zijn de deuren - wijzend in de richting van de uitgang!
Ik haast me om uit te leggen waarom, wanneer en naar wie we zo'n zin richten
Ten eerste heeft liefde niets te maken met leven of niet leven zonder een bepaalde persoon (als volwassen persoon).
Als we echter zulke gevoelens in ons hebben, dan gaat het helemaal niet om die persoon waar we aan denken.
Het is een interne uitspraak van een klein kind naar een ouder, die verplicht was om aan onze verschillende behoeften te voldoen, maar om verschillende redenen deze behoeften niet kon vervullen of dit niet deed in de mate die we nodig hadden. Vandaar de verlangen naar onvoorwaardelijke liefde en het gevoel dat ik zonder deze persoon niet kan leven...
Onvoorwaardelijke liefde, zonder welke je niet kunt leven, is de primaire liefde die stroomt tussen moeder en kind, zonder welke het kleine kind inderdaad niet zal overleven.
Gedurende negen maanden in de baarmoeder is het kind volledig afhankelijk van de vrouw en als op organisch, onbewust niveau op een bepaald moment van de zwangerschap de moeder zou besluiten om het kind niet meer van voeding te voorzien (om verschillende redenen, bijvoorbeeld een genetische ziekte) verliest ze de zwangerschap, om nog maar te zwijgen van een bewuste onderbreking (ook om verschillende redenen).
Onvoorwaardelijke liefde, die op organisch niveau reikt tot de vrucht, is inderdaad onlosmakelijk tussen deze twee wezens tot op een zodanig niveau dat het kind onbewust alle ervaringen en gevoelens van de moeder als de zijne zal nemen, volgens de regel (door jou te beschermen en te ontlasten, bescherm ik mijn eigen leven), daarom zijn sommige vrouwen na de zwangerschap lichter van verschillende kwalen.
Er is geen andere zo sterke band gebaseerd op onvoorwaardelijke liefde en deze blijft ook bestaan na de geboorte van het kind. Maar met elke voorbijgaande minuut, wanneer het kind opgroeit, verzadigt deze band zich natuurlijk, en het kind, gevuld met de liefde van de moeder, heeft steeds meer de behoefte (rond het 6-7 jaar) om in de armen van de vader te stromen, wiens liefde al voorwaardelijk is (bijvoorbeeld, lof voor wat het kind goed doet, het kind aanmoedigen om nieuwe toppen te bereiken op een hoge boom). Hierdoor wordt het kind geplaatst in bepaalde structuren, kaders en orde, die het nodig zal hebben in de volwassenheid om doelen te stellen en deze vaardig te realiseren. Persoonlijke en professionele successen kunnen alleen worden behaald met een sterk hart, dat van de vader. De wereld ingaan zonder angst, met moed en zekerheid dat het een veilige plek is, dat zijn eigenschappen die het kind leert bij de vader. Vader zorgt met zijn kracht en veiligheid voor structuur, zodat het kind later zijn doelen kan realiseren en tot een goed einde kan brengen. Anders zullen er verliezen, barrières, blokkades of een gebrek aan kracht en volharding zijn om verder zichzelf te realiseren.
Als de moeder zo'n liefde niet heeft geboden, zal het kind fundamenteel niet voelen dat het geliefd, waardevol, belangrijk, gewenst is, enzovoort, het zal deze onvoorwaardelijke liefde voor zichzelf niet hebben en in de verlangen zal het deze steeds extern blijven zoeken. Met dit verlies en gebrek is het het moeilijkst, want mama is de basis, het begin. Het zou lang duren om te schrijven waar zulke mensen mee kunnen worstelen, maar citeren van een van de meest vooraanstaande psychotherapeuten (hier is het moeilijk om iets te plakken).
Als de vader ontbreekt, zijn aanwezigheid, emotionele betrokkenheid en het implementeren van voorwaardelijke liefde (om verschillende redenen), dan is het half zo erg, hier is het gemakkelijker om weer op te krabbelen met een basis (we hebben een basis, dus we kunnen een huis bouwen), maar verder in het leven zal het nodig zijn om zich in te spannen om zo'n volwassen relatie op basis van liefde te creëren. Ontwijkingen, ontsnappingen, angst voor verantwoordelijkheid en verlies van vrijheid, gebrek aan veilige, volwassen communicatie en levendige, betrokken aanwezigheid in de relatie zijn slechts enkele mogelijke varianten die zich bij zulke mensen voordoen.
Als de moeder symbolisch (met het hart) of fysiek om verschillende redenen het kind niet in de armen van de vader laat, dan, naast de hierboven genoemde, ontstaan er verdere consequenties en deze kunnen verschillen afhankelijk van het geslacht, maar daar gaat het vandaag niet om...
Er is geen onvoorwaardelijke liefde in een volwassen partnerschap. Want onbaatzuchtige liefde en zo'n liefde zonder welke je niet kunt leven, is de liefde van een ouder voor een klein kind. Een volwassen persoon heeft deze soort liefde in de volwassenheid niet nodig van iemand van buitenaf (tenzij hij nog steeds innerlijk een kind is), omdat hij deze voor zichzelf in zich heeft.
Als hij zo'n onvoorwaardelijke liefde niet heeft gekregen, is hij in de volwassenheid verplicht om deze zelf te bieden en in het algemeen alle andere behoeften, die zijn ouders ooit niet hebben vervuld. Pas wanneer hij vol liefde voor ZICHZELF is, kan hij deze vermenigvuldigen door deze te delen met een andere persoon. Dan kunnen we spreken van liefde in een partnerschap (voorwaardelijk) zoals die opgebouwd wordt bij de vader, en niet van het gebrek eraan!
Kijk van binnen naar hoe je hiermee omgaat
Met liefde M
0 users upvote it!
0 answers