Paraplu voor de zon of regen

Het woord parasol komt van de Italiaanse woorden "para" en "sole", wat betekent tegen de zon of ombrello, wat schaduw betekent (van het Latijnse umbra, Engels umbrella). De parasol werd bedacht in een klimaat waarin het zelden regent, in het oude Egypte. Het wordt afgebeeld op schilderijen in de graven van farao's in Assyrië, Griekenland en Mesopotamië, waar dienaren parasols boven de heersers houden. In het oude Rome was het een symbool van status en luxe, en de positie van de heerser groeide met het aantal parasols dat hij bezat. Romeinse parasols werden gemaakt van leer, waren niet zo elegant als de Chinese parasols gemaakt van zijde en vettig papier met een bamboe handvat. Het waren 's werelds eerste waterdichte parasols die dienden ter bescherming tegen regen. Ze kwamen pas in de 16e eeuw in Europa, eerst in Italië, daarna in Frankrijk, en toen was er al onderscheid tussen dames- en herenparasols. Ze werden gemaakt van kostbare materialen zoals Chinese zijde, versierd met kant, strikjes, franjes en kostbare edelstenen, en zelfs beschilderd en geborduurd, met handvatten van ivoren, zilveren, gouden en zelfs schildpad schelpen. In de parasols werden horloges, kompassen, brillenkokers, vulpennen en zelfs whiskyglasjes gemonteerd. Ze waren dus onhandig, zwaar en duur, en moeilijk te openen als ze nat waren. Maar in 1715 bedacht de Parijse ambachtsman Jean Marius de eerste inklapbare parasol, en in 1852 creëerde de Brit Samuel Fox de opvouwbare parasol op het metalen frame dat we vandaag de dag kennen. In de 18e eeuw hield de parasol op een statussymbool voor rijken te zijn, en omdat gewone mensen niet bang zijn voor de zon maar wel de regen willen vermijden, veranderde het gebruik ervan. In Engeland droegen voornamelijk vrouwen ze, aangezien mannen ze als vrouwelijk accessoire beschouwden. De Engelse puriteinen waren er ook op tegen, omdat ze het zagen als concurrentie, aangezien mensen tot dan toe een koets riepen in slecht weer. In de jaren 20 werd een gebruinde huid mode en werden parasols tegen de zon niet meer gebruikt. De tijd van de elegante stedelijke heer met een zwarte gesloten parasol als chique wandelstok brak aan. De echte doorbraak kwam in 1920, toen de Duitser Hans Haupt in Berlijn de eerste automatisch openende parasol construeerde, en toen nylon werd uitgevonden, werden ze lichter en duurzamer. De geschiedenis van de parasol is nog niet voorbij. Overal ter wereld wordt het gebruikt om te beschermen tegen verschillende weersomstandigheden, en in sommige landen wordt het opnieuw gebruikt om te beschermen tegen de zon. Ongeacht het model, de prijs en de functie, bescherm je parasol tegen schimmel en roestvlekken door hem uit te klappen om volledig te drogen en bewaar hem dan in een hoes.