Hikikomori - gevangenen van keuze

In Japan wordt de nadruk gelegd op het feit dat elke persoon deel moet uitmaken van de samenleving als een tandwiel in een machine, leert sociale bewustzijn en een collectieve benadering van de wereld. In de jaren '90 dook in Japan het Hikikomori-syndroom op, het Japanse eenzaamheidsvirus. Meer dan 1 miljoen Japanners lijden eraan, voornamelijk mensen tussen de 15 en 35 jaar oud. Jongeren vermijden het sociale leven, sluiten zich op tussen vier muren en geven op realischt contact met anderen, vaak ondergedompeld in virtuele realiteit. Ze gaan naar school en sluiten zich op in hun kamer bij thuiskomst en gaan soms niet eens naar het toilet, waarbij ze hun behoeften doen in een container. Door gebrek aan contact zelfs met familieleden, laat de moeder eten voor de deur achter. De stoornis van sociale terugtrekking bestaat in vele andere landen over de hele wereld, maar in Japan is dit percentage het hoogst. Dit komt voort uit de Japanse cultuur, waar de samenleving van jongs af aan wordt blootgesteld aan enorme druk en concurrentie tussen leerlingen. Het is niet voldoende om alleen naar school te gaan, maar men moet ook deelnemen aan extra activiteiten, steeds nieuwe vaardigheden ontwikkelen, voortdurend meer en beter doen. Onder druk van familie en school, leeftijdsgenoten en leraren ontstaat bij sommigen de behoefte om te vluchten en zich te isoleren. Angst voor afwijzing en angst voor falen drijft hen tot deze isolatie.