En Japón se pone énfasis en que cada persona sea parte de la sociedad como una pieza en una máquina, aprendiendo conciencia social y enfoque colectivo del mundo. En la década de 1990 en Japón surgió el síndrome de Hikikomori, un virus japonés de soledad. Más de 1 millón de japoneses lo sufren, principalmente personas entre 15 y 35 años. Los jóvenes huyen de la vida social, se encierran entre cuatro paredes y renuncian a contactos reales con los demás, a menudo sumergidos en la realidad virtual. Van a la escuela y, al regresar, se encierran en su habitación, a veces ni siquiera salen al baño, satisfaciendo sus necesidades en algún recipiente. Rechazan contactos incluso con los miembros de su familia, la comida la madre la deja frente a la puerta. El trastorno del aislamiento social existe en muchos otros países del mundo, pero en Japón es el más alto. Esto se debe a la cultura japonesa, donde desde temprana edad la sociedad está sometida a una enorme presión y competencia entre los estudiantes. No basta con ir a la escuela, también hay que asistir a clases extra, desarrollar habilidades cada vez más nuevas, siempre haciendo algo más y mejor. Bajo presión de la familia y la escuela, de los compañeros y los maestros, en algunos surge la necesidad de escapar e aislarse. El miedo a la falta de aceptación y el temor al fracaso los empuja hacia la huida y la aislación.

Hikikomori - prisioneros por elección

<p>W Japonii kładzie się nacisk na to,aby każdy człowiek był częścią społeczeństwa jak trybik w maszynie,uczy się świadomości społecznej oraz kolektywnego podejścia do świata.W latach 90-tych w Japonii pojawił się syndrom Hikikomori,japoński wirus samotności.Cierpi na niego ponad 1 min Japończyków,głównie osoby pomiędzy 15 a 35 rokiem życia.Młodzi ludzie uciekają od życia społecznego,zamykają się w 4 ścianach i rezygnują z realnych kontaktów z innymi,często zanurzeni w wirtualnej rzeczywistości.Chodzą do szkoły a po powrocie zamykają się w swoim pokoju a czasami nie wychodzą nawet do toalety załatwiając swoje potrzeby do jakiegoś pojemnika.Nie chcąc kontaktów nawet z członkami swojej rodziny, jedzenie matka zostawia pod drzwiami.Schorzenie wycofania społecznego istnieje w wielu innych krajach na świecie ale w Japonii ten odsetek jest największy.Wynika to z japońskiej kultury,gdzie od najmłodszych lat społeczeństwo jest poddawane ogromnej presji i rywalizacji pomiędzy uczniami.Nie wystarczy tylko chodzić do szkoły ale trzeba także uczęszczać na dodatkowe zajęcia,rozwijać coraz to nowsze umiejętności,stale robić coś więcej i lepiej.Będąc pod presją ze strony rodziny i szkoły,rówieśników i nauczycieli u niektórych rodzi się potrzeba ucieczki i izolacji.Skłania ich do tego lęk przed brakiem akceptacji oraz strach przed porażką.</p>


Tu znajdują się posty, które nie były przypisane do żadnej grupy 

Aquí se encuentran mensajes que no fueron asignados a ningún grupo.

ccFOUND Archivo

ccFOUND Archiwum 

W Japonii kładzie się nacisk na to,aby każdy człowiek był częścią społeczeństwa jak trybik w maszynie,uczy się świadomości społecznej oraz kolektywnego podejścia do świata.W latach 90-tych w Japonii pojawił się syndrom Hikikomori,japoński wirus samotności.Cierpi na niego ponad 1 min Japończyków,głównie osoby pomiędzy 15 a 35 rokiem życia.Młodzi ludzie uciekają od życia społecznego,zamykają się w 4 ścianach i rezygnują z realnych kontaktów z innymi,często zanurzeni w wirtualnej rzeczywistości.Chodzą do szkoły a po powrocie zamykają się w swoim pokoju a czasami nie wychodzą nawet do toalety załatwiając swoje potrzeby do jakiegoś pojemnika.Nie chcąc kontaktów nawet z członkami swojej rodziny, jedzenie matka zostawia pod drzwiami.Schorzenie wycofania społecznego istnieje w wielu innych krajach na świecie ale w Japonii ten odsetek jest największy.Wynika to z japońskiej kultury,gdzie od najmłodszych lat społeczeństwo jest poddawane ogromnej presji i rywalizacji pomiędzy uczniami.Nie wystarczy tylko chodzić do szkoły ale trzeba także uczęszczać na dodatkowe zajęcia,rozwijać coraz to nowsze umiejętności,stale robić coś więcej i lepiej.Będąc pod presją ze strony rodziny i szkoły,rówieśników i nauczycieli u niektórych rodzi się potrzeba ucieczki i izolacji.Skłania ich do tego lęk przed brakiem akceptacji oraz strach przed porażką.