القتال تحت فيينا بدأ في 12 سبتمبر 1683. كان للجيوش النمساوية والألمانية أمر بمهاجمة الجناح الأيسر للعثمانيين. اخترق البولنديون غابة فيينا للمفاجأة العدو. الأتراك لم يكونوا يتوقعون هجومًا من هذا الجانب ولم يكونوا مستعدين له. في الساعة 18:00 ، بدأت هوسارية هجومها ، بقيادة الهتمان ستانيسلاف يابلونوفسكي وميخائيل سينيافسكي. بينهما ، تم التحكم في الكتائب بواسطة الملك يان الثالث سوبيسكي. عاد الأتراك في هروبهم. تراجع كارا مصطفى بنفسه بالكاد نجا بحياته. كانت مهمة القوات الأخرى المتحالفة أسهل وحاصرت معسكر الأتراك. كان النصر كاملاً وتم تبديد التهديد بأخذ فيينا. خسرت القوات التركية حوالي 10 آلاف شخص في المعركة. بينما فقدت القوات المتحالفة 1.5 ألف خلالها. ان ألينيقا أظهر خبرات قيادية هائلة في معركة تحت فيينا. استخدم المدفعية بمهارة وتسببت في خسائر هائلة للعدو ، وبعد ذلك جذب الفرسان إلى المعركة بعد نقل القوات العدو بالكامل إلى السهول. أنقذت الجمهورية فيينا من الاستيلاء المحتوم من قبل العثمانيين ، وكذلك أبطأت الغزو التركي في أوروبا لسنوات قادمة. بالتالي ، تعتبر إنقاذ فيينا واحدة من أهم الانتصارات للجيش البولندي.

النص الأصلي: 440. rocznica Bitwy pod Wiedniem

Bitwa pod Wiedniem rozpoczęła się 12 września 1683 roku. Wojska austriackie i niemieckie miały rozkaz nacierać na lewe skrzydło Osmanów. Polacy przedzierali się przez Las Wiedeński, chcąc zaskoczyć wroga. Turcy nie spodziewali się ataku z tej strony i nie byli na niego przygotowani. O godzinie 18:00 do szarży ruszyła husaria, dowodzona przez hetmanów Stanisława Jabłonowskiego i Mikołaja Sieniawskiego. Pomiędzy nimi szły pułki dowodzone przez króla Jana III Sobieskiego. Turcy zawracali uciekając w popłochu. Pospieszenie wycofywał się sam Kara Mustafa, który ledwie uszedł z życiem. Pozostałe wojska sprzymierzone miały ułatwione zadanie i otoczyły obóz turecki. Zwycięstwo było pełne, a groźba zdobycia Wiednia oddalona.Turcy stracili w bitwie około 10 tysięcy ludzi. Wojska sprzymierzone zaś 1,5 tysiąca. Armia turecka szybko wycofywała się spod Wiednia porzucając po drodze wiele uzbrojenia, wszystkie działa, a nawet zapasy.Jan III Sobieski w bitwie pod Wiedniem pokazał ogromne zdolności dowódcze. Umiejętnie wykorzystał artylerię, która zadała przeciwnikowi znaczne straty, a dopiero później, po wyprowadzeniu wrogich wojsk go na równinę, rzucił do walki kawalerię. Rzeczpospolita uchroniła Wiedeń przed niechybnym zdobyciem przez Osmanów, a także zahamowała tureckie podboje w Europie na kolejne lata. Odsiecz wiedeńska jest tym samym jednym z najważniejszych zwycięstw polskiego oręża.Po bitwie cesarz Leopold nie okazał szacunku królowi Janowi Sobieskiemu oraz jego synowi Jakubowi ani polskim sztandarom. Austriacy przestali polskim żołnierzom dostarczać prowiant i nie zgodzili się na pochówek poległych na terenie Wiednia wskazując Polakom cmentarze, gdzie chowani byli Turcy. Wielu Polaków było rozżalonych i oburzonych postawą Austriaków. Takie zachowanie niedawnego sojusznika sprawiło, że wielu zwykłych żołnierzy żałowało później, że do odsieczy wiedeńskiej w ogóle doszło.Źródło: Historia DoRzeczy,obraz: Gonzales Franciscus Casteels, Bitwa pod Wiedniem / Źródło: <a href="https://commons.wikimedia.org/" target="_blank" rel="nofollow">Wikimedia Commons</a>

Tu znajdują się posty, które nie były przypisane do żadnej grupy 

هذه هي المشاركات التي لم يتم تعيينها إلى أي مجموعة

"مؤرشفة ccFOUND"

ccFOUND Archiwum 

Bitwa pod Wiedniem rozpoczęła się 12 września 1683 roku. Wojska austriackie i niemieckie miały rozkaz nacierać na lewe skrzydło Osmanów. Polacy przedzierali się przez Las Wiedeński, chcąc zaskoczyć wroga. Turcy nie spodziewali się ataku z tej strony i nie byli na niego przygotowani. O godzinie 18:00 do szarży ruszyła husaria, dowodzona przez hetmanów Stanisława Jabłonowskiego i Mikołaja Sieniawskiego. Pomiędzy nimi szły pułki dowodzone przez króla Jana III Sobieskiego. Turcy zawracali uciekając w popłochu. Pospieszenie wycofywał się sam Kara Mustafa, który ledwie uszedł z życiem. Pozostałe wojska sprzymierzone miały ułatwione zadanie i otoczyły obóz turecki. Zwycięstwo było pełne, a groźba zdobycia Wiednia oddalona.

Turcy stracili w bitwie około 10 tysięcy ludzi. Wojska sprzymierzone zaś 1,5 tysiąca. Armia turecka szybko wycofywała się spod Wiednia porzucając po drodze wiele uzbrojenia, wszystkie działa, a nawet zapasy.

Jan III Sobieski w bitwie pod Wiedniem pokazał ogromne zdolności dowódcze. Umiejętnie wykorzystał artylerię, która zadała przeciwnikowi znaczne straty, a dopiero później, po wyprowadzeniu wrogich wojsk go na równinę, rzucił do walki kawalerię. Rzeczpospolita uchroniła Wiedeń przed niechybnym zdobyciem przez Osmanów, a także zahamowała tureckie podboje w Europie na kolejne lata. Odsiecz wiedeńska jest tym samym jednym z najważniejszych zwycięstw polskiego oręża.

Po bitwie cesarz Leopold nie okazał szacunku królowi Janowi Sobieskiemu oraz jego synowi Jakubowi ani polskim sztandarom. Austriacy przestali polskim żołnierzom dostarczać prowiant i nie zgodzili się na pochówek poległych na terenie Wiednia wskazując Polakom cmentarze, gdzie chowani byli Turcy. Wielu Polaków było rozżalonych i oburzonych postawą Austriaków. Takie zachowanie niedawnego sojusznika sprawiło, że wielu zwykłych żołnierzy żałowało później, że do odsieczy wiedeńskiej w ogóle doszło.

Źródło: Historia DoRzeczy,

obraz: Gonzales Franciscus Casteels, Bitwa pod Wiedniem / Źródło: [Wikimedia Commons](https://commons.wikimedia.org/)